YOKLUĞUNUN. 24.GÜNÜ..

Bu gün yokluğunun 24. günü.Ben hala gidişine alışamadım.ve hala bunu bir şaka olarak algılıyorum..sanki her an bir yerlerde karşılaşacağız gibi.sesini ve soluğunu çok yakınımda hissediyorum.sanki başıma bir iş gelse yardımıma ilk  sen koşacakmışsın gibi.Sanki hastalansam,ya da başıma bir kaza gelse.Ambülansa binsem. Koluma serum takan doktor yerine seni görüyorum. Ya da takılıp düşsem yere, kalkmam için uzanan elin senin ellerin olacağını düşündüğüm gibi.. kahretsin… Bu gün 24 gündür burada yoksun.Ben 24 kurşunla yaralı bir hasta gibi hayata tutunmaya çalışıyorum..Sebebim sen

İken çaremin de senden başkası olmayacağını bildiğim gibi.

Yaralıyım. Duygularımda kanamalı bir hastanın çaresizliğinde. Kanım hep içime akıyor kimsenin fark etmediği..Umutlarım ilkbahar kadar uzak bana..Renkleri solmuş gönül bahçemin.Suları kesildiğinden ölmeyi bekliyor gönül bahçemin tüm çiçekleri… Ve sen o kadar uzaktasın ki…

Bir gün kapı açıldığında sen gel istiyorum.Ben yokluğunu anlatan yazılarıma bir son vereyim artık.Seni çok özlüyorum…

                  Pelin ARİ.